Praktisch alle sterrengebieden die op Urantia met het blote oog zichtbaar zijn, behoren tot de zevende sector van het groot universum, het superuniversum Orvonton. Het enorme sterrenstelsel van de Melkweg vormt de centrale kern van Orvonton en bevindt zich grotendeels buiten de grenzen van uw plaatselijk universum. Deze grote verzameling zonnen, donkere ruimte-eilanden, dubbelsterren, bolvormige clusters, sterrenwolken, spiraal- en andere nevels, vormt samen met ontelbare individuele planeten een horloge-achtige groepering met de vorm van een verlengde cirkel, die ongeveer een zevende deel van de bewoonde evolutionaire universa beslaat.
Wanneer ge vanuit de astronomische positie van Urantia door de dwarsdoorsnede van nabijgelegen stelsels naar de grote Melkweg kijkt, ziet ge dat de hemellichamen van Orvonton zich in een ontzaglijk langwerpig vlak bewegen, waarvan de breedte veel groter is dan de dikte, en de lengte veel groter dan de breedte.
Observatie van de zogeheten Melkweg onthult dat de stellaire dichtheid in Orvonton verhoudingsgewijs toeneemt wanneer de hemel in een bepaalde richting wordt gezien, terwijl de dichtheid aan beide zijden hiervan afneemt: het aantal sterren en andere hemellichamen wordt kleiner naarmate de afstand tot het hoofdvlak van ons materiële superuniversum groter wordt. Bij een gunstig gekozen hoek van waarneming kijkt ge, wanneer ge door de centrale massa van dit gebied van maximale dichtheid heen tuurt, in de richting van het residentie-universum en het centrum van alle dingen.
Van de tien hoofdafdelingen van Orvonton zijn er acht door de astronomen van Urantia min of meer geïdentificeerd. De twee andere zijn moeilijk afzonderlijk te herkennen, omdat ge gedwongen zijt deze verschijnselen van binnen uit te bekijken. Indien ge vanuit een positie ver in de ruimte naar het superuniversum Orvonton zoudt kunnen zien, zoudt ge direct de tien grote sectoren van dit zevende melkwegstelsel herkennen.
Het centrum van de rotatie van uw kleine sector ligt ver weg in de enorme, dichte sterrenwolk Sagittarius, waar zich uw plaatselijk universum en alle daarmee verbonden scheppingen omheen bewegen; en van tegenoverelkaar gelegen kanten van dit enorme subgalactische stelsel Sagittarius kunt ge in ontzagwekkende sterrenspiralen twee grote stromen sterrenwolken te voorschijn zien komen.
De kern van het fysische stelsel waartoe uw zon en de met haar verbonden planeten behoren, is het centrum van de voormalige Andronover-nevel. Deze vroegere spiraalnevel werd lichtelijk vervormd door verstoringen in de zwaartekracht die samenhingen met de gebeurtenissen tijdens de geboorte van uw zonnestelsel, welke werden veroorzaakt door een grote naburige nevel die dicht in de buurt kwam. Deze dichte nadering die bijna een botsing was, veranderde Andronover in een enigszins bolvormige verzameling sterren, maar deed de tweerichtingsprocessie van de zonnen en hun bijbehorende fysische groeperingen niet geheel en al teniet. Uw zonnestelsel bezet nu een tamelijk centrale positie in een van de armen van deze verwrongen spiraal, ongeveer halverwege het centrum en de rand van de sterrenstroom.
De Sagittarius-sector en alle andere sectoren en afdelingen van Orvonton roteren rond Uversa, en de verwarring van de sterrenkundigen van Urantia ontstaat ten dele door de illusies en betrekkelijke vervormingen die worden teweeggebracht door het volgende veelvoud van omwentelingen:
1. de omloop van Urantia om haar zon;
2. de kringloop van uw zonnestelsel rond de kern van de vroegere Andronover-nevel;
3. de rotatie van de Andronover-sterrenfamilie en de bijbehorende clusters rond het samengestelde rotatie-zwaartekrachtcentrum van de sterrenwolk Nebadon;
4. de omwenteling van de plaatselijke sterrenwolk Nebadon en de daarmee verbonden scheppingen rond het Sagittarius-centrum van hun kleine sector;
5. de rotatie van de honderd kleine sectoren, Sagittarius inbegrepen, rond hun grote sector;
6. de werveling van de tien grote sectoren, de zogenaamde sterrenhopen, rond het Uversa-hoofdkwartier van Orvonton;
7. de beweging van Orvonton en zes met haar verbonden superuniversa rond het Paradijs en Havona, de rondgang van het ruimte-niveau der superuniversa tegen de klok in.
Deze veelvoudige bewegingen zijn van verschillende orden: de ruimtebanen van uw planeet en van uw zonnestelsel zijn genetisch, inherent aan hun oorsprong. De absolute beweging van Orvonton tegen de klok in is ook genetisch, inherent aan de architectonische plannen van het meester-universum. Maar de tussenliggende bewegingen zijn van samengestelde oorsprong, want zij zijn eensdeels afgeleid van de constitutieve segmentatie van materie-energie in de superuniversa, en anderdeels teweeggebracht door intelligente en doelgerichte actie van de krachtorganisatoren van het Paradijs.
De plaatselijke universa liggen dichter bij elkaar naarmate zij Havona dichter naderen; de circuits nemen in aantal toe en er is steeds meer superpositie, laag op laag. Maar verder van het eeuwige centrum vandaan zijn er steeds minder stelsels, lagen, circuits en universa.