Dzieci Adama żyły i pracowały „na wschodzie Edenu”, za wyjątkiem czterech lat, kiedy to uczęszczały do szkół zachodnich. Rozwijały swój intelekt do lat szesnastu, nauczane zgodnie z metodami szkół jerusemskich. Od szesnastego do dwudziestego roku życia nauczane były w szkołach Urantii, na drugim końcu Ogrodu i pełniły tam również obowiązki nauczycieli klas niższych.
Jedynym celem funkcjonowania zachodniego systemu szkół Ogrodu było uspołecznienie. Czas przerwy przedpołudniowej poświęcony był praktycznemu ogrodnictwu i rolnictwu, okres popołudniowy zabawom konkurencyjnym. Wieczory spędzano na stosunkach towarzyskich i kultywowaniu przyjaźni osobistych. Uważano, że nauczanie religijne i seksualne należy do domeny rodziny—jest obowiązkiem rodziców.
Nauka w tych szkołach obejmowała następujące przedmioty:
1. Zdrowie i higiena osobista.
2. Złota zasada, norma stosunków społecznych.
3. Relacja praw jednostki do praw zbiorowości i obowiązki wobec społeczeństwa.
4. Historia i kultura różnych ras ziemskich.
5. Metody rozwijania i usprawniania handlu światowego.
6. Koordynacja sprzecznych obowiązków i uczuć.
7. Kultywowanie zabawy, humoru i konkurencyjnych substytutów walki fizycznej.
Szkoły, a faktycznie wszelka działalność prowadzona w Ogrodzie, zawsze były dostępne dla gości. Do Edenu wpuszczani byli bez przeszkód nieuzbrojeni obserwatorzy, na krótkie odwiedziny. Aby zostać w Ogrodzie, Urantianin musiał być „adoptowany”. Nauczano go o planie i celu obdarzenia adamicznego, potem wyrażał swą intencję przystąpienia do tej misji a następnie deklarował swą lojalność wobec społecznych rządów Adama i duchowej wszechwładzy Ojca Uniwersalnego.
Prawa Ogrodu opierały się na starszym kodeksie Dalamatii i rozpowszechniane były w siedmiu grupach:
1. Prawa zdrowia i higieny.
2. Przepisy społeczne Ogrodu.
3. Kodeks handlu i wytwórczości.
4. Prawa rzetelności w postępowaniu i we współzawodnictwie.
5. Prawa życia rodzinnego.
6. Społeczne prawo złotej zasady.
7. Siedem przykazań najwyższych norm moralnych.
Prawo moralne Edenu nieznacznie się tylko różniło od siedmiu przykazań Dalamatii. Adamici nauczali jednak wielu dodatkowych przyczyn przestrzegania tych przykazań, na przykład odnośnie zakazu zabijania, zamieszkującego człowieka Dostrajacza Myśli przedstawiano jako dodatkowe uzasadnienie nie odbierania człowiekowi życia. Nauczali, że „jeśli kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na obraz Boga”.
W Edenie nabożeństwo publiczne odbywało się w południe; zachód słońca był porą nabożeństwa rodzinnego. Adam robił, co mógł, aby oduczyć ludzi stosowania ustalonych modlitw, nauczając, że skuteczna modlitwa musi być całkowicie indywidualna, że musi być „pragnieniem duszy”; Edenici wciąż jednak używali modlitwy i formuły przekazane im w czasach Dalamatii. Adam próbował również zastąpić krwawe ofiary w obrzędach religijnych darami z owoców ziemi, jednak niewiele udało mu się zrobić w tej sprawie przed likwidacją Ogrodu.
Adam próbował nauczać plemiona ludzkie o równości płci. Zwyczaj, że Ewa pracowała u boku swego męża, robił wielkie wrażenie na wszystkich mieszkańcach Ogrodu. Adam nauczał wyraźnie, że kobieta na równi z mężczyzną wnosi do nowego życia te czynniki, które się jednoczą przy kształtowaniu nowej istoty. Jak dotąd ludzkość zakładała, że cała prokreacja tkwi w „lędźwiach ojca”. Ludzie uważali, że matka istnieje tylko po to, żeby wyżywić nienarodzonego i pielęgnować nowo narodzonego.
Adam nauczał współczesnych mu ludzi wszystkiego tego, co potrafili pojąć, jednak oględnie mówiąc, nie było tego zbyt wiele. A jednak inteligentniejsze plemiona Ziemi patrzyły z nadzieją w przyszłość, oczekując tego czasu, kiedy będzie im wolno zawierać małżeństwa mieszane z nadrzędnymi dziećmi rasy fioletowej. Jak innym światem mogłaby być Urantia, gdyby ten wielki plan doskonalenia ras został zrealizowany! Nawet tak, jak się stało, ogromna korzyść wynikła z tej niewielkiej ilości krwi importowanej rasy, którą ludzie ewolucyjni przypadkiem zachowali.
I tak Adam działał dla pomyślności i doskonalenia świata, na którym przebywał. Jednak trudno było wprowadzić tych mieszanych i nierasowych ludzi na lepszą drogę życia.