Naród kontynentalny ma teraz swój rząd przedstawicielski, mieszczący się w centralnie położonej stolicy kraju. Centralny rząd jest silną federacją stu względnie wolnych stanów. Stany te wybierają swych gubernatorów i ustawodawców na dziesięć lat a nikt nie może być wybierany ponownie. Sędziowie stanowi mianowani są przez gubernatorów na całe życie a zatwierdzani przez stanowe ciała ustawodawcze, składające się z jednego przedstawiciela na każde sto tysięcy obywateli.
Jest pięć różnych rodzajów rządów miejskich, w zależności od wielkości miasta, jednak żadne miasto nie może mieć więcej niż milion mieszkańców. Ogółem biorąc, miejski system zarządzania jest bardzo prosty, bezpośredni i ekonomiczny. O kilka pozycji w administracji miejskiej starają się gorliwie najlepsi obywatele.
Rząd federalny składa się z trzech skoordynowanych ciał: wykonawczego, prawodawczego i sądowniczego. Federalny, główny administrator, wybierany jest co sześć lat przez głosowanie powszechne. Nie może być wybierany powtórnie, chyba, że na skutek petycji co najmniej siedemdziesięciu pięciu ustawodawczych ciał stanowych, popartej przez gubernatorów tych stanów i wtedy też tylko na jedną kadencję. Doradza mu najwyższa rada, złożona ze wszystkich żyjących, byłych głównych administratorów.
Ciało prawodawcze obejmuje trzy izby:
1. Izba wyższa wybierana jest przez grupy industrialne, profesjonalistów, rolników i inne grupy pracowników, głosujących według swej funkcji ekonomicznej.
2. Izba niższa wybierana jest przez pewne organizacje obywatelskie, obejmujące grupy społeczne, polityczne i filozoficzne, nie mieszczące się w kategorii industrialnej czy profesjonalnej. Wszyscy prawi obywatele biorą udział w wyborach do obu izb przedstawicielskich, jednak są odmiennie przegrupowani, w zależności od tego, czy wybory dotyczą izby wyższej czy niższej.
3. Trzecia izba—starsi mężowie stanu—obejmuje weteranów urzędów państwowych, razem z wieloma wyróżniającymi się osobami, których kandydaturę wysuwa główny administrator, naczelnicy regionalni (podfederalni), przewodniczący najwyższego trybunału i urzędnicy, którzy przewodniczą obu pozostałym izbom prawodawczym. Ta grupa ograniczona jest do stu osób a jej członkowie są wybierani większością samych starszych mężów stanu. Członkostwo tej grupy trwa całe życie a kiedy pojawiają się wolne miejsca, z listy nominowanych wybierana jest osoba otrzymująca odpowiednio najwięcej głosów. Zakres działalności tego ciała jest czysto doradczy, jednak jest ono czynnikiem regulującym opinię publiczną oraz wywierającym znaczny wpływ na wszystkie gałęzie rządu.
Bardzo dużo federalnej działalności administracyjnej prowadzi dziesięć władz rejonowych (podfederalnych), z których każda stanowi związek dziesięciu stanów. Te rejonowe grupy są wyłącznie wykonawcze i administracyjne, nie mają ani funkcji prawodawczych ani sądowniczych. Dziesięć osób, zarządzających rejonami, mianuje osobiście federalny, główny administrator a kadencja ich stanowiska pokrywa się z jego kadencją—wynosi sześć lat. Federalne sądy najwyższe aprobują mianowanie dziesięciu zarządców rejonowych a chociaż nie mogą być oni mianowani powtórnie, zarządzający, który odchodzi, automatycznie zostaje asystentem i doradcą swego następcy. Poza tym szefowie rejonowi wybierają swe własne gabinety urzędników administracyjnych.
Naród ten sądzony jest przez dwa główne systemy sądów—sądy prawne i sądy społeczno-ekonomiczne. Sądy prawne działają na trzech następujących poziomach:
1. Sądy niższe albo sądownictwa miejskiego i lokalnego, od decyzji których można się odwoływać do wyższych trybunałów stanowych.
2. Najwyższe sądy stanowe, których decyzje są ostateczne we wszystkich sprawach nie dotyczących rządu federalnego, czy zagrożenia praw i swobód obywatelskich. Zarządzający rejonami upoważnieni są do przekazania jakiejkolwiek sprawy bezzwłocznie pod jurysdykcję najwyższego sądu federalnego.
3. Najwyższy sąd federalny—wysoki trybunał orzekający w sporach ogólnonarodowych i sprawach apelacyjnych, przychodzących od sądów stanowych. Ten najwyższy trybunał składa się z dwunastu ludzi, w wieku powyżej czterdziestu lat a poniżej siedemdziesięciu pięciu, którzy zasiadali dwa lata lub więcej w jakichś trybunałach stanowych i którzy byli mianowani na tę wysoką pozycję przez głównego administratora, za aprobatą większości najwyższej rady i trzeciej izby zgromadzenia prawodawczego. Wszystkie decyzje tego, najwyższego ciała sądowniczego, podejmowane są przynajmniej dwoma trzecimi głosów.
Sądy społeczno-ekonomiczne funkcjonują w trzech następujących grupach:
1. Sądy rodzicielskie, związane są z grupami prawodawczymi i wykonawczymi systemu rodzinnego i społecznego.
2. Sądy edukacyjne—ciała sądownicze połączone z systemem szkół stanowych i regionalnych oraz związane z gałęziami wykonawczymi i prawodawczymi administracyjnego mechanizmu edukacyjnego.
3. Sądy industrialne—trybunały sądzące, którym nadano pełne prawo rozstrzygania wszelkich sporów ekonomicznych.
Federalne sądy najwyższe nie decydują o sprawach społeczno-ekonomicznych, chyba, że po uchwale trzech czwartych głosów trzeciej branży prawodawczej rządu narodowego, izby starszych mężów stanu. Poza tym wszystkie decyzje wysokich sądów rodzicielskich, edukacyjnych i industrialnych są ostateczne.