Jerusem podzielone jest na tysiąc sektorów po szerokości geograficznej i dziesięć tysięcy stref po długości geograficznej. Glob ten ma siedem głównych stolic i siedemdziesiąt mniejszych centrów administracyjnych. Siedem stolic sekcyjnych spełnia różnorodne funkcje a Władca Systemu przebywa w każdej z nich przynajmniej raz w roku.
Standardowa mila Jerusem odpowiada mniej więcej siedmiu milom Urantii (11,3 kilometra). Standartową wagą jest „gradant”, wyprowadzony w systemie dziesiętnym ze stabilnego ultimatonu i stanowi on prawie równo dziesięć uncji waszej wagi (280 gramów). Dzień Satanii jest równy trzem dniom Urantii, bez godziny czterech minut i piętnastu sekund—jest to czas obrotu Jerusem wokół osi. Rok systemu stanowi sto dni Jerusem. Czas systemu transmitowany jest przez nadrzędnych chronoldeków.
Energia Jerusem jest doskonale kontrolowana, obiega sferę kanałami strefowymi, zasilanymi bezpośrednio ładunkami energii kosmicznej i jest umiejętnie ukierunkowana przez Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych. Naturalny opór, na jaki natrafia strumień energii w materialnych kanałach przewodzących, daje ciepło potrzebne do wytworzenia równomiernej temperatury na Jerusem. W pełnym świetle temperatura utrzymywana jest na poziomie 21 stopni Celsjusza, kiedy w okresie przygaszenia światła spada do nieco poniżej 10 stopni.
System oświetleniowy Jerusem nie powinien być dla was zbyt trudny do zrozumienia. Nie ma tam dni ani nocy, ani pór ciepłych ani zimnych. Przekształcający moc utrzymują sto tysięcy centrów, z których rozrzedzone energie wyrzucane są w górę przez planetarną atmosferę, doznając pewnych przemian, aż osiągną elektryczny pułap powietrzny sfery; potem energie te odbijane są z powrotem w dół, jako delikatne, sączące się, jednolite światło, zbliżone swą intensywnością do światła słonecznego na Urantii o dziesiątej przed południem.
W takich warunkach oświetleniowych promienie światła wydają się nie wydobywać z jednego miejsca; one po prostu sączą się z nieba, emanując jednakowo ze wszystkich kierunków przestrzeni. Światło to bardzo jest zbliżone do naturalnego światła słonecznego, za wyjątkiem tego, że zawiera bardzo mało ciepła. Zatem należy zdać sobie sprawę z tego, że takie światy zarządu nie będą świeciły w przestrzeni; gdyby Jerusem było bardzo blisko Urantii, nie byłoby widoczne.
Gazy, które odbijają światło-energię z wyższych warstw jonosfery Jerusem ku powierzchni sfery, są bardzo podobne do takich samych gazów, występujących w wyższych warstwach powietrza Urantii, tych, które biorą udział w zjawiskach zorzy—waszej tak zwanej zorzy polarnej—chociaż te gazy wytwarzane są w inny sposób. Na Urantii istnieje taki sam ekran gazowy, który zapobiega ucieczce ziemskich fal radiowych, odbijając je ku Ziemi, kiedy trafiają na tę strefę gazową podczas swego lotu prosto w przestrzeń. Tym sposobem fala radiowa trzyma się blisko powierzchni Ziemi, gdy biegnie przez atmosferę wokół waszego świata.
Oświetlenie sfery utrzymywane jest na takim samym poziomie przez siedemdziesiąt pięć procent dnia Jerusem a potem stopniowo słabnie, aż podczas najsłabszej iluminacji osiąga jasność waszego księżyca w pełni w bezchmurną noc. Dla całego Jerusem jest to czas ciszy. W czasie tego odpoczynku i regeneracji czynne są tylko stacje odbiorcze transmisji.
Jerusem dostaje słabe światło od kilku pobliskich słońc—rodzaj światła jasnych gwiazd—ale nie jest od nich zależne; światy takie jak Jerusem nie podlegają zmianom powstałym w wyniku zaburzeń słonecznych, nie mają też problemów ze stygnącymi czy gasnącymi słońcami.
Siedem przejściowych światów nauczania oraz czterdzieści dziewięć ich satelitów jest ogrzewane, oświetlane, zasilane energią oraz nawadniane techniką jerusemską.