Serafini ci mają swoje zarządy w stolicach systemów i choć są blisko związani z osiadłymi tam obywatelami adamicznymi, przydzielani są głównie do służby z Adamami Planetarnymi, biologicznymi i fizycznymi udoskonalaczami ras materialnych na światach ewolucyjnych. W miarę zbliżania się do światów zamieszkałych, opiekuńcza praca aniołów staje się coraz ciekawsza, kiedy podchodzi do aktualnych problemów napotykanych przez mężczyzn i kobiety czasu, którzy przygotowują się do próby dotarcia do celu wieczności.
Po upadku porządku adamicznego, większość pomocników planetarnych została zabrana z Urantii a seraficzny nadzór waszego świata został w znacznej mierze przełożony na barki administratorów, opiekunów przejścia i opiekunów przeznaczenia. Jednak seraficzni pomocnicy Synów Materialnych-odstępców wciąż służą na Urantii w następujących grupach:
1. Głosy Ogrodu. Kiedy bieg ewolucji ludzkiej osiąga najwyższy poziom biologiczny, pojawiają się zawsze na planecie Materialni Synowie i Córki, Adamowie i Ewy, aby doskonalić przyszłą ewolucję gatunku poprzez konkretny wkład swej wyższej plazmy życiowej. Planetarna siedziba główna Adama i Ewy nazywana jest zazwyczaj Ogrodem Eden a ich personalni serafini nazywani są najczęściej „głosami Ogrodu”. Serafini ci oddają nieocenione usługi Planetarnym Adamom, podczas realizacji wszystkich ich planów, zmierzających do fizycznego oraz intelektualnego zaawansowania gatunków ewolucyjnych. Na Urantii, po odstępstwie adamicznym, niektórych z tych serafinów pozostawiono na planecie i zostali oni przydzieleni do sukcesorów Adama we władzy.
2. Duchy braterstwa. Należy zrozumieć, że kiedy Adam i Ewa przybywają na ewolucyjny świat, ich zadanie, zaprowadzenia harmonii rasowej i współpracy społecznej między rozmaitymi rasami, jest gigantyczne. Rzadko te rasy, o różnych kolorach skóry i różnorodnych naturach, odnoszą się pozytywnie do planu braterstwa ludzkości. Tacy, prymitywni ludzie, uświadamiają sobie mądrość pokojowych stosunków tylko w wyniku dojrzewania ludzkiego doświadczenia i dzięki oddanej służbie seraficznych duchów braterstwa. Gdyby nie praca tych serafinów, wysiłki Synów Materialnych, zmierzające do zgrania i zaawansowania ras rozwijającego się świata, byłyby znacznie opóźnione. Gdyby wasz Adam trzymał się pierwotnego planu rozwoju Urantii, do dzisiaj duchy braterstwa wypracowałyby niewiarygodne przemiany gatunku ludzkiego. Jest naprawdę niezwykłe, w świetle adamicznego odstępstwa, że te klasy duchów zdołały ukształtować i wprowadzić w życie nawet tyle braterstwa, ile teraz go macie na Urantii.
3. Dusze pokoju. Wczesne tysiąclecia rozwoju ludzi ewolucyjnych cechuje wiele walk. Pokój nie jest naturalnym stanem domen materialnych. Po raz pierwszy światy uświadamiają sobie „pokój na ziemi i dobrą wolę pomiędzy ludźmi” dzięki służbie seraficznych dusz pokoju. Chociaż wczesne wysiłki tych aniołów na Urantii w znacznej mierze poszły na marne, pozostał na Urantii Vevona, szef dusz pokoju z czasów Adama i teraz przydzielony został do personelu przebywającego tutaj gubernatora generalnego. Kiedy Michał się narodził, ten sam Vevona, jako przywódca zastępów anielskich, zwiastował światu: „Chwała Bogu w Havonie a na ziemi pokój i dobra wola między ludźmi”.
W bardziej zaawansowanych epokach ewolucji planetarnej, serafini ci pomagają zastąpić ideę odkupienia ideą boskiego dostrojenia się—filozofią wiecznego życia śmiertelnika.
4. Duchy ufności. Podejrzliwość jest reakcją charakterystyczną dla człowieka prymitywnego; we wczesnych epokach walka o byt nie rodzi zaufania w sposób naturalny. Ufność jest nową zdobyczą ludzkości, która nabywa ona dzięki służbie planetarnych serafinów, działających przy rządach adamicznych. Misja tych serafinów polega na wpajaniu ufności w umysły rozwijających się ludzi. Bogowie są bardzo ufni; Ojciec Uniwersalny pragnie szczodrze oddać siebie—Dostrajacza—do związania się z człowiekiem.
Po niepowodzeniu adamicznym, cała ta grupa serafinów została przekazana nowym rządom i od tamtego czasu nadal działa na Urantii. I nie pozostają zupełnie bez wyników, ponieważ cywilizacja, która się teraz rozwija, zawiera wiele ich ideałów zawierzania i ufności.
W bardziej zaawansowanych epokach planetarnych, ci serafini pomagają ludziom docenić prawdę, że niepewność jest tajemnicą szczęśliwego trwania. Pomagają zrozumieć śmiertelnym filozofom, że kiedy brak wiedzy jest konieczny dla osiągnięcia sukcesu, znajomość przyszłości byłaby kolosalnym mankamentem dla istoty stworzonej. Rozwijają u ludzi smak słodyczy niepewności, romantyzmu i uroku nieokreślonej i nieznanej przyszłości.
5. Transportowcy. Transportowcy planetarni służą indywidualnym światom. Większość dowożonych do tej planety istot, objętych serafinem, jest tu przejazdem; po prostu zatrzymują się tutaj, są pod opieką swych własnych, specjalnych transportowców seraficznych; jednak spora liczba serafinów transportowców przebywa na Urantii. Są to osobowości transportujące, działające między planetami lokalnymi, jak między Urantią a Jerusem.
Wasza stereotypowa idea aniołów powstała w sposób następujący. Tuż przed śmiercią materialną pojawiają się czasem w ludzkim umyśle fenomeny zwierciadlane a słabnąca świadomość wydaje się uzmysławiać sobie co nieco z kształtu asystującego anioła, co natychmiast zostaje przetłumaczone na zwyczajowe pojmowanie idei aniołów, zachowane w umyśle takiej jednostki.
Za to błędne mniemanie, że aniołowie mają skrzydła, nie można winić tylko dawniejszego rozumowania, że muszą mieć skrzydła żeby latać w powietrzu. Czasami istotom ludzkim pozwalano obserwować serafinów, przygotowujących się do służby transportowej i tradycja narosła w wyniku takich doświadczeń w znacznym stopniu zdeterminowała anielskie koncepcje Urantian. Obserwując serafina transportującego, jak przygotowuje się do przyjęcia pasażera do międzyplanetarnego lotu, można zauważyć coś, co z pozoru przypomina podwójny zestaw skrzydeł, rozciągających się od głowy do stóp anioła. W rzeczywistości skrzydła te są izolatorami energetycznymi—osłonami zabezpieczającymi przed tarciem.
Kiedy istoty niebiańskie mają być objęte serafinem, aby się mogły przenieść z jednego świata do drugiego, są sprowadzane do zarządu sfery i po należytej rejestracji wprowadzane w sen tranzytowy. W tym czasie transportujący serafin ustawia się w pozycji horyzontalnej, dokładnie nad biegunem wszechświatowej energii planety. Kiedy energetyczne osłony są szeroko otwarte, śpiąca osobowość jest umiejętnie ułożona, bezpośrednio na wierzchu transportującego ją anioła, przez odprawiających asystentów seraficznych. Zarówno górne jak i dolne pary osłon zostają ostrożnie zamknięte i dopasowane.
I teraz, na skutek działania przetwarzaczy i przekaźników, zaczynają się dziwne przekształcenia, ponieważ serafin przygotowuje się do wlotu w strumienie energii obwodów wszechświata. Gdy obserwuje się to z zewnątrz, można zauważyć, jak serafin rośnie, ostro zakończony z obu stron i tak bardzo spowija go dziwne światło barwy bursztynowej, że wkrótce nie można rozróżnić objętej serafinem osobowości. Kiedy wszystko jest gotowe do odlotu, szef transportu odpowiednio sprawdza nośnik życia, dokonując rutynowych testów, żeby się upewnić, czy anioł jest prawidłowo objęty obwodem a potem oświadcza, że podróżny jest prawidłowo objęty serafinem, że energie są dopasowane, że anioł jest izolowany i że wszystko jest gotowe do błysku odlotu. Potem dwu kontrolerów mechanicznych zajmuje swe pozycje. Do tego czasu serafin transportujący staje się prawie przezroczysty, wibrujący—zarys połyskującej światłości w kształcie torpedy. Teraz dyspozytor transportu sfery wzywa pomocnicze baterie żywych przekaźników energii, zazwyczaj w liczbie tysiąca; ogłasza punkt docelowy transportu, sięga i dotyka najbliższego punktu seraficznego nośnika, który wystrzela z prędkością błyskawicy, zostawiając smugę niebiańskiej poświaty tak daleko, jak sięga atmosfera planetarna. W niecałe dziesięć minut zdumiewające widowisko zanika, nawet dla silniejszego wzroku seraficznego.
Podczas gdy informacje kosmiczne odbierane są na planecie w południe, na południku określonego, duchowego zarządu, transportowcy ekspediowani są z tego samego miejsca o północy. Jest to najodpowiedniejszy czas odlotu i jego typowa godzina, jeśli nie jest inaczej sprecyzowana.
6. Rejestratorzy. Zajmują się zapisem ważniejszych wydarzeń planety, funkcjonującej jako część systemu i tak jak jest ona związana z rządem wszechświata i jak jest przez ten rząd widziana. Rejestrują zdarzenia planetarne, jednak nie interesują się sprawami życiowymi jednostki i jej bytem.
7. Rezerwy. Rezerwowy korpus serafinów planetarnych Satanii utrzymywany jest na Jerusem i jest blisko związany z rezerwami Synów Materialnych. Te znaczne rezerwy w pełni zaspokajają potrzeby każdego stadium różnorodnych funkcji klasy seraficznej. Aniołowie ci są także nosicielami wiadomości osobistych w systemach lokalnych. Służą śmiertelnikom w stadium przejściowym, aniołom i Synom Materialnym, jak również innym mieszkańcom zarządu systemu. Podczas gdy Urantii nie ma teraz w obwodach duchowych Satanii i Norlatiadeku, macie skądinąd bliski związek ze sprawami międzyplanetarnymi, ponieważ ci posłańcy z Jerusem często przybywają do tego świata, jak również do wszystkich innych sfer systemu.