Mieszkańcy Havony stworzeni są bezpośrednio przez Rajską Trójcę a ich liczba przekracza pojmowanie waszych prostych umysłów. Urantianie nie mogą również zrozumieć uzdolnień, nieodłącznych tak bosko doskonałym istotom, jak te właśnie klasy wiecznego wszechświata, pochodzące od Trójcy. Nigdy nie wyobrazicie sobie dokładnie tych gloryfikowanych istot. Musicie z tym poczekać na wasze przybycie do Havony, kiedy ich powitacie jako waszych duchowych towarzyszy.
Zaprzyjaźnicie się na wieczność z tymi wspaniałymi istotami, kiedy długo przebywać będziecie na miliardzie światów kultury Havony. A jak głęboka jest taka przyjaźń, jaka się zawiązuje pomiędzy najniższą osobową istotą ze światów przestrzeni a tymi, wysokimi, osobowymi istotami, rodzimymi dla doskonałych sfer wszechświata centralnego! Wznoszący się śmiertelnicy, poprzez długi i pełen miłości związek z mieszkańcami Havony, wynagradzają sobie w znacznym stopniu duchowe ubóstwo wcześniejszych stadiów rozwoju śmiertelnika. Jednocześnie, przez kontakty ze wznoszącymi się pielgrzymami, Havonerzy nabierają doświadczenia, które w niemałym stopniu przezwycięża empiryczne braki ich życia, przeżywanego zawsze w boskiej doskonałości. Wielka i obopólna korzyść wynika z tego, zarówno dla wznoszących się śmiertelników jak i dla mieszkańców Havony.
Mieszkańcy Havony, podobnie jak inne osobowości pochodzące od Trójcy, istnieją z założenia w boskiej doskonałości i tak jak u innych osobowości, pochodzących od Trójcy, upływ czasu może wzbogacić zasoby ich własności empirycznych. Jednak w przeciwieństwie do Niezmiennych Synów Trójcy, Havonerzy mogą się rozwijać w swym statusie, mogą mieć nie objawioną, przyszłą wieczność-przeznaczenie. Przykładem tego są ci Havonerzy, którzy dzięki służbie urzeczywistniają połączenie się z fragmentem Ojca, nie Dostrajaczem, a tym samym kwalifikują się do członkostwa w Korpusie Finalizmu Śmiertelników. A jest jeszcze inny korpus finalistów, dostępny dla mieszkańców wszechświata centralnego.
Ewolucyjny status mieszkańców Havony daje okazję do wielu spekulacji na Uversie. Skoro nieustannie przenikają oni do wielu Rajskich Korpusów Finalizmu i ponieważ nie stwarza się ich więcej, wydaje się, że liczba mieszkańców pozostających w Havonie wciąż się zmniejsza. Ostateczne konsekwencje tych przemieszczeń nigdy nie zostały nam objawione, ale wierzymy, że kiedyś Havona zupełnie opróżni się z jej mieszkańców. Rozważaliśmy teorię, że kiedyś Havonerzy być może przestaną wstępować do korpusów finalistów, w epokach kolejnego stwarzania poziomów przestrzeni zewnętrznej. Rozważaliśmy także ideę, że w tych kolejnych epokach wszechświata, wszechświat centralny może być zaludniony przez mieszaną grupę osiadłych w nim istot, takich jego obywateli, z których tylko część będzie pierwotnymi mieszkańcami Havony. Nie wiemy, jaka klasa, albo jaki rodzaj istot ma osiągnąć status przyszłych mieszkańców Havony, ale myślimy o:
1. Univitatach, którzy teraz są stałymi obywatelami konstelacji wszechświata lokalnego.
2. Przyszłych typach śmiertelników, którzy mogą być zrodzeni na zamieszkałych sferach superwszechświatów, w rozkwicie epok światłości i życia.
3. Arystokracji duchowej, przybywającej z kolejnych wszechświatów zewnętrznych.
Wiemy, że w poprzedniej epoce wszechświata Havona była w pewnym sensie odmienna od Havony z epoki obecnej. Sądzimy, że jest w zasadzie logiczne przypuszczać, iż teraz jesteśmy świadkami tych powolnych przemian we wszechświecie centralnym, których wyników spodziewamy się w epokach nadchodzących. Jedna rzecz jest pewna. Wszechświat nie jest statyczny, tylko Bóg jest niezmienny.