◄ 19:0
Przekaz 19
19:2 ►

Partnerzy pochodzących od Trójcy

1. Nauczyciele-Synowie Trójcy

19:1.1

Spośród wszystkich objawionych wam, wysokich klas osobowości niebiańskich, tylko Nauczyciele-Synowie Trójcy działają w podwójnym charakterze. Z racji swego pochodzenia mają naturę Trójcy, w działaniu są prawie zupełnie oddani służbie Boskiego synostwa. Są istotami łącznikowymi, które zapełniają wszechświatową lukę między osobowościami pochodzącymi od Trójcy a tymi o podwójnym pochodzeniu.

19:1.2

Podczas gdy ilość Niezmiennych Synów Trójcy zamyka się liczbą skończoną, Nauczycieli-Synów jest coraz więcej. Nie wiem, jaka będzie ostateczna liczba Nauczycieli-Synów. Mogę natomiast oznajmić, że w ostatnim okresowym raporcie dla Uversy, rajski zapis wykazywał, że jest na służbie 21.001.624.821 tych Synów.

19:1.3

Istoty te są jedyną grupą objawionych wam Synów Boga, którzy pochodzą od Rajskiej Trójcy. Ich terenem działania jest wszechświat centralny i superwszechświaty, a ogromny ich korpus jest przydzielony do każdego wszechświata lokalnego. Służą także na poszczególnych planetach, jak to robią inni Rajscy Synowie Boga. Ponieważ struktura wielkiego wszechświata nie jest w pełni ukształtowana, znaczną liczbę Nauczycieli-Synów trzyma się w rezerwie, w Raju. Zgłaszają się oni do służby w nagłych potrzebach oraz do zadań nadzwyczajnych we wszystkich sekcjach wielkiego wszechświata, na samotnych światach w przestrzeni, we wszechświatach lokalnych i superwszechświatach oraz na światach Havony. Działają także w Raju, jednak najlepiej będzie odłożyć ich szczegółowe rozważanie, aż zaczniemy omawiać Rajskich Synów Boga.

19:1.4

Tym niemniej należy odnotować, że Nauczyciele-Synowie są najwyższymi koordynującymi osobowościami, pochodzącymi od Trójcy. W tak rozległym wszechświecie wszechświatów zawsze istnieje wielkie niebezpieczeństwo popełnienia błędu, wskutek zawężonego punktu widzenia, w wyniku poddania się złu, nieodłącznemu wycinkowym koncepcjom rzeczywistości i boskości.

19:1.5

Na przykład: umysł ludzki pragnie zazwyczaj podchodzić do filozofii kosmicznej, zobrazowanej w tych objawieniach, idąc od prostego i skończonego do złożonego i nieskończonego, od ludzkich początków do boskich przeznaczeń. Jednak taka droga nie prowadzi do mądrości duchowej. Procedura taka jest najłatwiejszą drogą dotarcia do pewnych form wiedzy o początkach, ale w najlepszym wypadku może objawić jedynie pochodzenie człowieka; objawia niewiele albo i nic o jego boskim przeznaczeniu.

19:1.6

Nawet w trakcie badania biologicznej ewolucji człowieka na Urantii, pojawiają się poważne obiekcje, odnośnie wyłącznie historycznego podejścia do jego współczesnego statusu i bieżących problemów. Prawdziwa perspektywa jakiegokolwiek problemu rzeczywistości—ludzkiej czy boskiej, ziemskiej czy kosmicznej—odsłania się tylko dzięki pełnemu i bezstronnemu badaniu oraz zestawieniu trzech stadiów rzeczywistości wszechświatowej: pochodzenia, historii i przeznaczenia. Prawidłowe zrozumienie tych trzech rzeczywistości empirycznych daje podstawę mądrej oceny stanu obecnego.

19:1.7

Gdy ludzki umysł próbuje stosować filozoficzną metodę zaczynania od niższego, aby podchodzić do wyższego, czy to w biologii czy w teologii, zawsze istnieje niebezpieczeństwo popełnienia czterech błędów w rozumowaniu:

19:1.8

1. Może on zupełnie chybić i nie dostrzec ostatecznego, kompletnego, ewolucyjnego celu czy to osobistych osiągnięć czy to kosmicznego przeznaczenia.

19:1.9

2. Może popełnić najwyższą pomyłkę filozoficzną, zbytnio upraszczając kosmiczną rzeczywistość ewolucyjną (empiryczną), dochodząc tym samym do zniekształconych faktów, wypaczonej prawdy i braku zrozumienia przeznaczeń.

19:1.10

3. Dociekanie przyczynowości jest badaniem historii. Jednak znajomość tego jak powstaje istota, niekoniecznie przynosi inteligentne zrozumienie obecnego statusu i prawdziwego charakteru takiej istoty.

19:1.11

4. Sama tylko historia nie potrafi odpowiednio wyjaśnić przyszłego rozwoju—przeznaczenia. Skończone początki są pomocne, ale tylko boskie przyczyny ujawniają końcowe skutki. Wiecznych zakończeń nie widać w czasowych początkach. Teraźniejszość może być właściwie interpretowana tylko w świetle wzajemnie zależnej przeszłości i przyszłości.

19:1.12

Dlatego też, z tych i jeszcze innych przyczyn, używamy metody dotarcia do człowieka i jego planetarnych problemów, zaczynając czasowo-przestrzenną podróż od nieskończonego, wiecznego i boskiego Rajskiego Źródła i Centrum całej osobowej rzeczywistości i całej kosmicznej egzystencji.


◄ 19:0
 
19:2 ►