Większość tego, co dotyczy natury i funkcji Stwórczych Duchów z wszechświata lokalnego, należy właściwie do narracji o ich związkach z Synami Stwórcy, w organizacji i w kierowaniu kreacjami lokalnymi; jest jednak wiele aspektów doświadczeń poprzedzających te z wszechświata lokalnego, które można przedstawić jako część opowiadania o siedmiu grupach Duchów Najwyższych.
Znamy dobrze sześć stadiów działalności Matki Ducha wszechświata lokalnego, ale rozmyślamy sporo na temat możliwości istnienia siódmego stadium tej działalności. Te rozmaite stadia jej istnienia przedstawiają się następująco:
1. Wstępne zróżnicowanie w Raju. Kiedy Syn Stwórcy uosobiony zostaje łącznym aktem Ojca Uniwersalnego i Wiecznego Syna, pojawia się równocześnie w osobie Nieskończonego Ducha to, co się nazywa „najwyższą reakcją uzupełnienia”. Nie pojmujemy natury tej reakcji, ale rozumiemy, że oznacza ona naturalną modyfikację tych uosabiających możliwości, które są zawarte w obrębie potencjału stwórczego Wspólnego Aktywizatora. Narodziny partnerskiego Syna Stwórcy oznaczają, że w obrębie osoby Nieskończonego Ducha rodzi się potencjał przyszłej małżonki dla tego Rajskiego Syna z wszechświata lokalnego. Nie orientujemy się odnośnie przedosobowej tożsamości tego bytu, ale wiemy, że taki fakt znajduje się rajskich w zapisach, dotyczących misji owego Syna Stwórcy.
2. Wstępne szkolenie w kreatywności. W czasie długiego okresu wstępnego szkolenia Syna Michała, w organizacji i administracji wszechświatów, jego przyszła małżonka rozwija się dalej jako byt i osiąga grupową świadomość przeznaczenia. Nie wiemy, ale przypuszczamy, że taki grupowo świadomy byt staje się kompetentny w sprawach przestrzeni i zaczyna wstępne szkolenie, niezbędne do nabycia umiejętności duchowych, potrzebnych podczas jej przyszłej współpracy z uzupełniającym ją Michałem, w procesie stwarzania wszechświata i jego administracji.
3. Stadium stwarzania materialnego. W tym czasie, kiedy obowiązki kreatywności powierzane są Synowi Michałowi przez Wiecznego Syna, Duch Nadrzędny kierujący tym superwszechświatem, do którego ma iść nowy Syn Stwórcy, wypowiada w obecności Nieskończonego Ducha „modlitwę tożsamości”; i po raz pierwszy pojawia się byt późniejszego Stwórczego Ducha, jako odmienny od osoby Nieskończonego Ducha. I posuwając się wprost ku osobie wnoszącego prośbę Ducha Nadrzędnego, byt ten natychmiast umyka naszym możliwościom jego rozpoznania, stając się najwidoczniej częścią osoby Ducha Nadrzędnego. Świeżo utożsamiony Stwórczy Duch pozostaje z Duchem Nadrzędnym aż do momentu odlotu Syna Stwórcy na kosmiczną przygodę; po czym Duch Nadrzędny powierza opiece Syna Stwórcy nową małżonkę-Ducha i jednocześnie nakazuje małżonce-Duchowi wieczną wierność i nieustającą lojalność wobec Syna Stwórcy. I wtedy następuje jeden z najbardziej wzruszających epizodów, jakie mają miejsce w Raju. Przemawia Ojciec Uniwersalny i potwierdza wieczny związek Syna Stwórcy i Stwórczego Ducha oraz zatwierdza obdarzenie ich pewnymi, wspólnymi mocami administracyjnymi, nadanymi przez Ducha Nadrzędnego, sprawującego jurysdykcję nad superwszechświatem.
Syn Stwórcy i Stwórczy Duch, połączeni przez Ojca, idą potem na swą przygodę stwarzania wszechświata. I razem pracują w takim związku przez długi i mozolny okres materialnej organizacji ich wszechświata.
4. Epoka stwarzania życia. Kiedy Syn Stwórcy zgłosi intencję stwarzania życia, w Raju następują „uroczystości uosobienia”, w których osobiście bierze udział nadzorujący Duch Nadrzędny a partycypuje w nich Siedem Duchów Nadrzędnych. To jest wkład Rajskiego Bóstwa w indywidualność Ducha małżonki Syna Stwórcy i objawia się on wszechświatu w zjawisku „podstawowej erupcji” w osobie Nieskończonego Ducha. Równocześnie z tym zjawiskiem w Raju, bezosobowy dotychczas Duch, małżonka Syna Stwórcy, staje się praktycznie biorąc prawdziwą osobą. Odtąd już zawsze ta Matka Duch wszechświata lokalnego traktowana będzie jako osoba i będzie osobowo związana z całym zastępem osobowości, pojawiającego się później stworzonego życia.
5. Epoki postobdarzeniowe. W nigdy niekończącej się misji Stwórczego Ducha następuje kolejna, wielka zmiana, kiedy Syn Stwórcy wraca do zarządu wszechświata, po ukończeniu swego siódmego obdarzenia i po zdobyciu pełnej władzy nad wszechświatem. Z tej to okazji, przed zebranymi administratorami wszechświata, tryumfujący Syn Stwórcy wynosi Matkę Ducha Wszechświata do wspólnoty władzy i uznaje małżonkę-Ducha za równą sobie.
6. Epoki światłości i życia. Po zapoczątkowaniu epoki światłości i życia, współwładczyni wszechświata lokalnego wkracza w szóste stadium misji Stwórczych Duchów. Nie możemy jednak zobrazować natury tego wielkiego wydarzenia. Te rzeczy odnoszą się do przyszłego stadium ewolucji w Nebadonie.
7. Działalność nie objawiona. Wiemy o sześciu stadiach działalności Matki Ducha wszechświata lokalnego. Nieuniknione jest zatem pytanie: czy jest jeszcze stadium siódme? Pomni tego, że kiedy finaliści osiągną to, co wygląda na ostateczny cel wznoszenia się śmiertelnika, są rejestrowani jako zaczynające misję duchy stopnia szóstego. Przypuszczamy, że finalistów czeka jeszcze jedno, nie objawione stadium działalności w pełnieniu wszechświatowych zadań. Należy się zatem spodziewać, że podobna działalność dotyczyć będzie Matek Duchów Wszechświata, jako tych, co mają przed sobą jakąś nieujawnioną misję, która będzie siódmym stadium doświadczenia osobistego w służbie dla wszechświata i w lojalnej współpracy z klasą Stwórców Michałów.