◄ 116:6
Przekaz 116
117:0 ►

Wszechmocny Najwyższy

7. Żywy organizm wielkiego wszechświata

116:7.1

Wielki wszechświat jest nie tylko kreacją materialną o fizycznym majestacie, duchowej wzniosłości i intelektualnej wielkości, ale jest to także wspaniały i wrażliwy, żywy organizm. Istnieje prawdziwa pulsacja życia w całym tym mechanizmie rozległego stworzenia, w tym dynamicznym kosmosie. Fizyczna rzeczywistość wszechświatów symbolizuje dostrzegalną rzeczywistość Wszechmocnego Najwyższego; a przez ten materiał żywego organizmu przechodzą obwody inteligencji, tak jak przez ciało ludzkie przebiega nerwowa sieć dróg, którymi biegną wrażenia. Przez wszechświat fizyczny przenikają linie energii, które skutecznie aktywizują kreację materialną, tak jak ciało ludzkie jest odżywiane i zasilane dzięki dystrybucji w układzie krążenia przyswajalnych, energetycznych produktów odżywczych. Rozległy wszechświat nie jest pozbawiony takich, koordynujących centrów wspaniałej kontroli nadrzędnej, które mogą być porównywane z delikatnym systemem kontroli chemicznej mechanizmu ludzkiego. Gdybyście tylko wiedzieli co nieco o fizyce centrum mocy, moglibyśmy, przez analogię, opowiedzieć wam znacznie więcej o wszechświecie materialnym.

116:7.2

Tak jak śmiertelnicy potrzebują energii słonecznej, aby utrzymać się przy życiu, tak również wielki wszechświat zależy od niezawodnych energii, emanujących z Raju dolnego, podtrzymujących materialne funkcjonowanie kosmicznych ruchów przestrzeni.

116:7.3

Umysł dany został śmiertelnikom, dzięki czemu mogą oni uświadomić sobie swą tożsamość i osobowość a umysł—nawet Najwyższy Umysł—został nadany całości tego, co skończone i dzięki niemu duch tej wyłaniającej się osobowości kosmosu zawsze dąży do opanowania energii-materii.

116:7.4

Człowiek śmiertelny reaguje na przewodnictwo ducha, tak jak wielki wszechświat reaguje na rozległy uchwyt grawitacji duchowej Wiecznego Syna, na wszechświatową, nadmaterialną spoistość wiecznych wartości duchowych całego stworzenia, skończonego kosmosu czasu i przestrzeni.

116:7.5

Istoty ludzkie potrafią utożsamić się na wieczność z całościową, niezniszczalną rzeczywistością wszechświatową—zespolić się z zamieszkującym ich Dostrajaczem Myśli. Podobnie Najwyższy zależy na wieczność od absolutnej stabilności Pierwotnego Bóstwa, Rajskiej Trójcy.

116:7.6

Dążenie człowieka do rajskiej doskonałości, jego próby docierania do Boga, stwarzają prawdziwe napięcie boskości w żywym kosmosie, które może być zredukowane tylko przez ewolucję nieśmiertelnej duszy i to właśnie występuje w doświadczeniu pojedynczej, śmiertelnej istoty. Kiedy jednak wszyscy stworzeni i wszyscy Stwórcy w wielkim wszechświecie tak samo pragną dotrzeć do Boga i boskiej doskonałości, wytwarza się silne kosmiczne napięcie, które może zostać zredukowane jedynie w idealnej syntezie wszechmocnej władzy i duchowej osoby rozwijającego się Boga wszystkich stworzonych, w Istocie Najwyższej.

116:7.7

[Nadzorowane przez Możnego Posłańca, tymczasowo przebywającego na Urantii].


◄ 116:6
 
Przekaz 117 ►
 

© Fundacji Urantii. Wszelkie prawa zastrzeżone.