Nauczanie o aniołach stróżach nie jest mitem, pewne grupy istot ludzkich naprawdę mają osobistych aniołów. Jezus wiedział o tym, gdy mówił do dzieci królestwa niebiańskiego: „Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych, albowiem powiadam wam: aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mego”.
Na początku serafini byli przydzielani tylko do poszczególnych ras ludzkich Urantii. Jednak od czasu obdarzenia, dokonanego przez Michała, są oni przydzielani w zależności od ludzkiej inteligencji, duchowości i przeznaczenia. Intelektualnie, ludzkość dzieli się na trzy klasy:
1. Umysłowo podnormalni—ci, którzy nie mają normalnej siły woli, ci, którzy nie podejmują przeciętnych decyzji. Klasa ta obejmuje te osoby, które nie potrafią zrozumieć Boga; nie mają możliwości inteligentnego czczenia Bóstwa. Istoty podnormalne z Urantii mają swój korpus serafinów, jedną kompanię z jednym batalionem cherubinów, przydzieloną im do służenia i świadczenia, że sprawiedliwość i miłosierdzie rozpościera się na te istoty, w ich wysiłkach życiowych na tej sferze.
2. Przeciętny, normalny typ umysłu ludzkiego. Z punktu widzenia służby seraficznej, większość mężczyzn i kobiet zgrupowana jest w siedmiu klasach, zgodnie z ich statusem w zdobywaniu okręgów postępu ludzkiego i rozwoju duchowego.
3. Umysłowo nadnormalni—podejmujący wielkie decyzje i posiadający niewątpliwy potencjał dokonań duchowych, mężczyźni i kobiety, którzy mają większy czy mniejszy kontakt z zamieszkującymi ich Dostrajaczami; członkowie różnorodnych rezerwowych korpusów przeznaczenia. Nie ma znaczenia, w jakim okręgu znajduje się człowiek, jeśli taka jednostka zostaje zarejestrowana w którymkolwiek z wielu rezerwowych korpusów przeznaczenia, dokładnie wtedy i tam przydzielany jest jej osobisty serafin i od tego czasu, do skończenia ziemskiego życia, śmiertelnikowi takiemu stale służy i opiekuje się nim nieustannie anioł stróż. Również wtedy, kiedy dowolna istota ludzka czyni tę najwyższą decyzję, kiedy następują prawdziwe zaręczyny z Dostrajaczem, natychmiast zostaje przydzielany takiej duszy osobisty opiekun.
W wypadku służby dla tak zwanych istot normalnych, seraficznych przydziałów dokonuje się zgodnie z ludzkim osiąganiem okręgów intelektualizmu i duchowości. Zaczynacie, gdy wasz umysł zlokalizowany jest w siódmym okręgu i idziecie do wewnątrz, dążąc do zrozumienia siebie, przezwyciężania siebie i opanowania siebie; posuwacie się okręg za okręgiem, aż dotrzecie do pierwszego albo wewnętrznego okręgu względnego kontaktu i komunii z zamieszkującym was Dostrajaczem (jeśli naturalna śmierć nie zakończy waszej działalności i nie przeniesie waszych wysiłków do światów-mieszkań).
W początkowym albo siódmym okręgu, istoty ludzkie mają jednego anioła stróża, wraz z kompanią asystujących mu cherubinów, przydzielonego do nadzoru i opieki nad tysiącem śmiertelników. W szóstym okręgu para seraficzna, z kompanią cherubinów, przydzielona jest do kierowania wznoszącymi się śmiertelnikami w grupach po pięćset osób. Kiedy osiągnie się okrąg piąty, istoty ludzkie zgrupowane zostają w kompaniach, mniej więcej po sto osób, pod nadzorem pary serafinów opiekunów, działających wraz z grupą cherubinów. Po dotarciu do czwartego okręgu, istoty śmiertelne zbiera się w grupach po dziesięć i znowu nadzór nad nimi oddany jest parze serafinów, którym pomaga kompania cherubinów.
Kiedy śmiertelny umysł przełamie bezwładność zwierzęcego dziedzictwa i osiągnie trzeci okręg intelektualizmu ludzkiego oraz nabytej duchowości, osobisty anioł (w rzeczywistości dwóch) będzie odtąd całkowicie i wyłącznie poświęcał się temu, wznoszącemu się śmiertelnikowi. I w ten sposób owe dusze ludzkie, w dodatku do zawsze obecnych i coraz bardziej sprawnych, zamieszkujących je Dostrajaczy Myśli, otrzymują niepodzielną asystę osobistych opiekunów przeznaczenia, we wszystkich swoich wysiłkach ukończenia trzeciego okręgu, przejścia drugiego i dotarcia do pierwszego.