◄ 112:4
Przekaz 112
112:6 ►

Wieczne trwanie osobowości

5. Wieczne trwanie ludzkiej jaźni

112:5.1

Indywidualność, czy to materialna, czy morontialna, czy duchowa, jest kosmiczną rzeczywistością. Aktualność tego, co osobowe, jest obdarzeniem Ojca Uniwersalnego, działającego w sobie i od siebie, oraz swoimi różnorodnymi, wszechświatowymi środkami. Stwierdzenie, że istota jest osobowa, jest uznaniem względnej indywi dualizacji takiej istoty w obrębie organizmu kosmicznego. Żywy kosmos jest prawie nieskończenie zintegrowanym skupiskiem rzeczywistych jednostek, z których wszystkie są relatywnie podporządkowane przeznaczeniu całości. Jednak tym z nich, które są osobowe, dano możliwość konkretnego wyboru—akceptacji przeznaczenia lub odrzucenia przeznaczenia.

112:5.2

To, co przybywa od Ojca, jest takie jak Ojciec, wieczne, a odnosi się to także do osobowości, którą Bóg daje ze swojej własnej, wolnej woli, podobnie jak w przypadku Boskiego Dostrajacza Myśli, rzeczywistego fragmentu Boga. Osobowość człowieka jest wieczna, ale w tym, co dotyczy tożsamości, jest ona warunkową wieczną rzeczywistością. Osobowość, która pojawia się w odpowiedzi na wolę Ojca, będzie docierać do przeznaczenia, do Bóstwa, ale to człowiek musi wybrać, czy będzie czy też nie będzie obecny przy osiąganiu tego przeznaczenia. Gdy osobowość dokona nieodpowiedniego wyboru, osiąga empiryczne Bóstwo bezpośrednio, stając się częścią Istoty Najwyższej. Taki cykl jest predestynowany, jednak udział w nim człowieka jest opcjonalny, osobisty i empiryczny.

112:5.3

Tożsamość śmiertelnika jest krótkotrwałym, czasowo-życiowym stanem we wszechświecie; jest ona rzeczywista zaledwie tak dalece, jak osobowość zechce stać się trwałym fenomenem wszechświatowym. Zasadnicza różnica pomiędzy człowiekiem a systemem energii polega na tym, że system energii musi trwać, nie ma wyboru, ale człowiek ma wszelkie możliwości decydowania o swym własnym przeznaczeniu. Dostrajacz jest prawdziwą drogą do Raju, ale człowiek sam musi podążać tą drogą, jest to wybór jego wolnej woli.

112:5.4

Istoty ludzkie posiadają tożsamość jedynie w sensie materialnym. Takie właściwości jaźni wyrażają się w formie materialnego umysłu, który działa w systemie energii intelektu. Kiedy się mówi, że człowiek ma tożsamość, uznaje się, że posiada on obwód umysłu, który został podporządkowany aktom wyboru, według woli osobowości ludzkiej. Jest to jednak tylko materialna i czysto przejściowa postać tożsamości, tak jak ludzki embrion jest tymczasowym, pasożytniczym stadium życia ludzkiego. Patrząc z kosmicznej perspektywy, istoty ludzkie rodzą się, żyją i umierają w czasie względnie natychmiastowym; nie są trwałe. Jednak osobowość śmiertelnika, w wyniku jej własnego wyboru, posiada możliwość zmiany miejsca pobytu swej tożsamości, od przemijającego systemu materii-intelektu, do wyższego systemu morontii-duszy, który w powiązaniu z Dostrajaczem Myśli stworzony jest jako nowy nośnik przejawów osobowości.

112:5.5

I to jest właśnie prawo wyboru—wszechświatowe insygnia istoty z wolną wolą—co stanowi największą szansę człowieka i jego najwyższą kosmiczną odpowiedzialność. Od integralności woli ludzkiej zależy wieczne przeznaczenie przyszłego finalisty; od szczerości wolnej woli ludzkiej zależy wieczna osobowość Boskiego Dostrajacza; od sumienności wyboru śmiertelnika zależy urzeczywistnienie nowego, wznoszącego się syna Ojca Uniwersalnego; od niezłomności i mądrości decyzji-działań Istoty Najwyższej zależy aktualność empirycznej ewolucji.

112:5.6

Tym niemniej kosmiczne okręgi rozwoju osobowości muszą w końcu zostać osiągnięte i jeśli nie z waszej winy wypadki czasu oraz przeszkody materialnej egzystencji uniemożliwiły wam opanowanie tych poziomów, na waszej rodzimej planecie, jeśli wasze intencje i pragnienia mają wartość wiecznego trwania, wtedy zarządza się przedłużenie okresu próbnego. Dostaniecie dodatkowy czas, w którym będziecie się mogli wykazać.

112:5.7

Jeśli kiedykolwiek istnieją wątpliwości, odnośnie celowości awansowania ludzkiej tożsamości do światów-mieszkań, rządy wszechświata niezmiennie orzekają na korzyść takiej jednostki; bez wahania awansują taką duszę do statusu istoty przejściowej, podczas gdy nadal obserwują jej wyłaniające się, morontialne intencje i duchowy cel. Tym samym Boska sprawiedliwość na pewno się dopełni a Boskie miłosierdzie otrzymuje dodatkową sposobność szerszego działania.

112:5.8

Rządy Orvontonu i Nebadonu nie roszczą sobie prawa do absolutnej doskonałości, kiedy wypracowują szczegóły wszechświatowego planu ponownego uosobienia śmiertelnika, stwierdzają jednak, że przejawiają cierpliwość, tolerancję, zrozumienie i miłosierdzia pełne współczucie, i tak się rzeczywiście dzieje. Raczej zaryzykujemy bunt w systemie, niż przystaniemy na niebezpieczeństwo pozbawienia jednego, trudzącego się śmiertelnika z jakiegokolwiek ewolucyjnego świata, wiecznej radości podążania wznoszącą się drogą.

112:5.9

Nie oznacza to wcale, że istoty ludzkie dostają drugą możliwość, w przypadku odrzucenia pierwszej. Oznacza to jednak, że wszystkie obdarzone wolą istoty dostają jedną, prawdziwą możliwość dokonania jednego, pozbawionego wątpliwości, samoświadomego i ostatecznego wyboru. Niezależni Sędziowie wszechświatów nie pozbawią statusu osobowości żadnej istoty, która nie poczyniła definitywnie i rozstrzygająco ostatecznego wyboru; dusza ludzka musi dostać i dostanie pełną i odpowiednią możliwość objawienia prawdziwych intencji i rzeczywistych zamiarów.

112:5.10

Gdy umierają śmiertelnicy bardziej zaawansowani duchowo i kosmicznie, udają się natychmiast do światów-mieszkań; generalnie klauzula taka obowiązuje tylko tych, którzy mają przydzielonego osobistego opiekuna seraficznego. Inni śmiertelnicy mogą być zatrzymani tak długo, aż skończy się orzekanie w ich sprawach, po czym mogą iść do światów-mieszkań, albo mogą zostać przydzieleni do szeregów śpiących przetrwałych, którzy będą ponownie uosobieni grupowo na koniec obecnego, planetarnego systemu sprawiedliwości.

112:5.11

Istnieją dwie trudności, które nie pozwalają mi wytłumaczyć tego, co się dzieje z tobą w czasie śmierci, przetrwałym(ą) tobą, tym, co jest odmienne od odlatującego Dostrajacza. Jedna z nich polega na niemożności dania waszemu poziomowi rozumowania odpowiedniego określenia dla procesów zachodzących na pograniczu domen fizycznych i morontialnych. Drugą stanowią ograniczenia, nałożone przez niebiańskie władze zarządzające Uranią mojej misji objawiciela prawdy. Istnieje wiele interesujących szczegółów, które można by przedstawić, ale ich nie podaję za radą waszych bezpośrednich nadzorców planetarnych. Oto, co mogę powiedzieć w granicach mojego zezwolenia.

112:5.12

Jest coś rzeczywistego, coś z ludzkiej ewolucji, coś w dodatku do Nieodgadnionego Monitora, co przeżywa śmierć. Ten nowo powstały byt jest duszą i to ona przeżywa śmierć, zarówno ciała fizycznego jak i materialnego umysłu. Byt ten jest wspólnym dzieckiem połączonego życia i wysiłków, ciebie ludzkiego i ciebie boskiego, Dostrajacza. To dziecko ludzkiego i Boskiego rodzica stanowi przeżywający czynnik ziemskiego pochodzenia; jest to morontialna jaźń, nieśmiertelna dusza.

112:5.13

To dziecko trwałych znaczeń i wartości wiecznego życia zupełnie nie ma świadomości w tym okresie, który upływa od śmierci do ponownego uosobienia i przez ten czas oczekiwania znajduje się pod opieką seraficznego opiekuna przeznaczenia. Po śmierci nie będziecie funkcjonować jako świadoma istota tak długo, aż nie zdobędziecie nowej świadomości morontialnej na światach-mieszkaniach Satanii.

112:5.14

W momencie śmierci funkcjonalna tożsamość, związana z ludzką osobowością, przestaje istnieć wskutek ustania ruchu życiowego. Osobowość ludzka, podczas gdy przewyższa swe części składowe, zależy od nich, gdy idzie o funkcjonalną tożsamość. Przerwanie życia niszczy materialne formy mózgowe, które stanowią podstawę umysłu a zniszczenie umysłu kończy świadomość śmiertelnika. Świadomość takiej istoty nie może się znowu pojawić, aż nie zostanie zorganizowany taki układ kosmiczny, który pozwoli tej samej, ludzkiej osobowości, działać znowu w powiązaniu z żywą energią.

112:5.15

Przy przemieszczaniu przetrwałych śmiertelników ze świata ich pochodzenia do światów-mieszkań, czy doświadczają oni ponownego połączenia osobowości w trzecim okresie, czy też się wznoszą w czasie zmartwychwstania grupowego, zapis natury osobowości przechowywany jest wiernie przez archaniołów, na światach ich funkcji specjalnych. Istoty te nie są opiekunami osobowości (tak jak serafini opiekunowie duszy), jest jednak prawdą, że każdy możliwy do identyfikacji czynnik osobowości jest skutecznie przechowywany pod opieką tych godnych zaufania powierników przetrwania śmiertelnika. Nie znamy dokładnego miejsca przebywania śmiertelnej osobowości, w czasie występującym pomiędzy śmiercią a życiem wiecznym.

112:5.16

Warunki, które umożliwiają ponowne uosobienie, istnieją w halach zmartwychwstania przyjmujących planet morontialnych wszechświata lokalnego. Tutaj, w izbach składania życia, władze nadzorujące dostarczają takiego związku wszechświatowej energii—morontialnego, umysłowego i duchowego—który umożliwia odzyskanie na nowo świadomości przez śpiącego, przeżywającego śmierć człowieka. Ponowne połączenie części składowych byłej osobowości materialnej obejmuje:

112:5.17

1. Wytworzenie odpowiedniej formy energii typu morontialnego, w której nowa, przetrwała śmierć istota może kontaktować się z rzeczywistością nieduchową i w obrębie której morontialny wariant kosmicznego umysłu może zostać objęty obwodem.

112:5.18

2. Powrót Dostrajacza do oczekującej go istoty morontialnej. Dostrajacz jest wiecznym opiekunem waszej, wznoszącej się tożsamości; wasz Monitor jest absolutną rękojmią tego, że wasza własna a nie inna wola będzie zajmowała formę morontialną, stworzoną dla przebudzenia waszej osobowości. Dostrajacz będzie obecny podczas ponownego łączenia waszej osobowości, aby raz jeszcze działać w roli przewodnika do Raju dla waszej, żyjącej wiecznie jaźni.

112:5.19

3. Kiedy zostaną spełnione wszystkie te wstępne warunki ponownego uosobienia, seraficzny opiekun potencjałów śpiącej, nieśmiertelnej duszy, z pomocą licznych osobowości kosmicznych, obdarza bytem morontialnym oczekującą, umysłowo cielesną formę morontialną, oddając jednocześnie to ewolucyjne dziecko Najwyższego na wieczny związek z oczekującym Dostrajaczem. I na tym się kończy ponowne uosobienie, ponowne składanie pamięci, wnikliwości i świadomości—tożsamości.

112:5.20

Ponowne uosobienie polega na przejęciu przez rozbudzoną, ludzką jaźń, wybranego na nowo kosmicznego umysłu, objętego obwodem stadium morontialnego. Fenomen osobowości polega na stałości reakcji indywidualności jestestwa na środowisko wszechświatowe a dokonać tego można tylko za pośrednictwem umysłu. Indywidualność trwa, wbrew ciągłym zmianom we wszystkich czynnikach składowych jaźni; w życiu materialnym zmiany te są stopniowe; w momencie śmierci i po ponownym uosobieniu przemiana jest gwałtowna. Prawdziwa rzeczywistość całej indywidualności (osobowości) może funkcjonować, reagując na warunki wszechświatowe, dzięki nieustającym zmianom części składowych; stagnacja kończy się nieuchronną śmiercią. Ludzkie życie jest niekończącą się zmianą czynników życiowych, zjednoczonych stabilnością niezmiennej osobowości.

112:5.21

I kiedy się obudzicie na światach-mieszkaniach, będziecie tak odmienieni, duchowe przeobrażenie będzie tak wielkie, że gdyby nie Dostrajacz Myśli i opiekun przeznaczenia, którzy tak wiernie wiążą wasze nowe życie w nowych światach z waszym starym życiem w pierwszym świecie, mielibyście z początku trudności w skojarzeniu nowej świadomości morontialnej z przywróconą pamięcią waszej poprzedniej tożsamości. Pomimo ciągłości osobowej indywidualności, większość życia śmiertelnika z początku może się wydawać niewyraźnym i zamglonym snem. Jednak czas wyjaśni wiele związków ludzkich.

112:5.22

Dostrajacz Myśli będzie przypominać i wskrzeszać dla was tylko te wspomnienia i doświadczenia, które są częścią waszej wszechświatowej działalności i mają dla niej istotne znaczenie. Jeśli Dostrajacz był partnerem w kształtowaniu się czegoś w ludzkim umyśle, wtedy te wartościowe doświadczenia przetrwają w wiecznej świadomości Dostrajacza. Jednak większość waszego przeszłego życia i jego wspomnień, nie posiadających ani znaczeń duchowych ani wartości morontialnych, przepadnie wraz z materialnym umysłem; większość doświadczeń materialnych przeminie jak stare rusztowanie, które połączywszy was z poziomem morontialnym, nie służy już niczemu we wszechświecie. Jednak osobowość i związki pomiędzy osobowościami nigdy nie są rusztowaniem; pamięć śmiertelnika o związkach osobowości ma wartość kosmiczną i będzie trwać. Na światach-mieszkaniach będziecie poznawać i będziecie poznawani, a oprócz tego będziecie pamiętali i będą o was pamiętać dawni towarzysze krótkiego, ale ciekawego życia na Urantii.


◄ 112:4
 
112:6 ►