Pomimo, że jest tylko jedno Bóstwo, istnieją trzy autentyczne i Boskie uosobienia tego Bóstwa. W sprawie wyposażenia człowieka w Boski Dostrajacz, Ojciec powiedział: „Uczyńmy śmiertelnego człowieka na nasz własny obraz”. W pismach Urantian wielokrotnie pojawiają się takie odnośniki do działań i uczynków mnogiego Bóstwa, wyraźnie ukazując ludzką świadomość istnienia i działania trzech Źródeł i Centrów.
Powiedziano nam, że Syn i Duch, w związku Trójcy, utrzymują te same i równe stosunki z Ojcem. W wieczności i jako Bóstwa postępują tak bez wątpienia, jednak w czasie i jako osobowości, wykazują oczywiście związki wzajemne o bardzo zróżnicowanej naturze. Jak się patrzy z Raju w kierunku wszechświatów, związki te wydają się być bardzo podobne, jednak obserwowane z domen przestrzeni, wydają się być zupełnie odmienne.
Boscy Synowie są w swej istocie „Słowem Bożym”, ale dzieci Ducha są prawdziwie „Działaniem Bożym”. Bóg mówi poprzez Syna i z Synem, działa poprzez Nieskończonego Ducha, podczas gdy w całej wszechświatowej działalności Syn i Duch są doskonale zbratani, działają jak dwaj równi bracia, podziwiając i kochając szanowanego i bosko poważanego, wspólnego Ojca.
Ojciec, Syn i Duch są oczywiście równi w naturze, partnerscy w swej istocie, jednak istnieją niewątpliwe różnice w ich wszechświatowych funkcjach, a gdy działają pojedynczo, każda osoba Bóstwa jest najwidoczniej ograniczona w absolutności.
Ojciec Uniwersalny, zanim z własnej woli wyzbył się osobowości, mocy i atrybutów, które składają się na Syna i Ducha, wydawał się być (rozważając filozoficznie) nie uwarunkowanym, absolutnym i nieskończonym Bóstwem. Jednak takie teoretyczne, Pierwsze Źródło i Centrum, nie może bez Syna, w żadnym znaczeniu tego słowa, być uważane za Ojca Uniwersalnego; ojcostwo jest nierzeczywiste bez synostwa. Ponadto Ojciec, aby był absolutny w sensie całościowym, musiałby istnieć sam w pewnym odległym momencie. Jednak nigdy nie istniał on samotnie, obaj, Syn i Duch, są współwieczni z Ojcem. Pierwsze Źródło i Centrum zawsze był i na zawsze będzie wiecznym Ojcem Pierwszego Syna, a z Synem, wiecznym rodzicem Nieskończonego Ducha.
Zauważamy, że Ojciec wyzbył się wszystkich przejawów absolutności, za wyjątkiem absolutnego ojcostwa i absolutnej woli. Nie wiemy, czy wola jest niezbywalną cechą Ojca, możemy jedynie zauważyć, że nie pozbawił się woli. Ta nieskończoność woli musi być wiecznie charakterystyczna dla Pierwszego Źródła i Centrum.
Ojciec Uniwersalny, nadając Wiecznemu Synowi absolutność osobowości, uwolnił się z więzów absolutyzmu osobowości, jednak robiąc to poczynił krok, który uniemożliwia mu na zawsze działanie w pojedynkę jako osobowość-absolut. Wraz z ostatecznym uosobieniem współistniejącego z nimi Bóstwa—Wspólnego Aktywizatora—pojawia się przełomowa, trójcowa zależność wzajemna trzech Boskich osobowości, w odniesieniu do całościowego funkcjonowania Bóstwa w absolucie.
Bóg jest Ojcem-Absolutem wszystkich osobowości we wszechświecie wszechświatów. Ojciec jest osobowo absolutny w swej wolności działania, jednak we wszechświatach czasu i przestrzeni, stworzonych, stwarzanych i tych, co będą stwarzane, Ojciec nie jest dostrzegalnie absolutny jako Bóstwo całościowe, chyba, że w Rajskiej Trójcy.
Pierwsze Źródło i Centrum działa we wszechświatach zjawiskowych, na zewnątrz Havony, następująco:
1. Jako stwórca, przez Synów Stwórcy, swych wnuków.
2. Jako kontroler, przez centrum grawitacyjne Raju.
3. Jako duch, przez Wiecznego Syna.
4. Jako umysł, przez Wspólnego Stwórcę.
5. Jako Ojciec, utrzymuje rodzicielski kontakt ze wszystkimi stworzonymi przez obwód osobowości.
6. Jako osoba, działa bezpośrednio na obszarze stworzenia przez swe niezależne fragmenty—w śmiertelnym człowieku przez Dostrajacze Myśli.
7. Jako Bóstwo całościowe działa tylko w Rajskiej Trójcy.
Wszelkie takie zrzeczenia się i przekazania jurysdykcji, poczynione przez Ojca Uniwersalnego, są całkowicie dobrowolne i dokonywane są z jego własnej inicjatywy. Wszechmocny Ojciec celowo wprowadza takie ograniczenia władzy wszechświatowej.
Wieczny Syn wydaje się działać jako jedność z Ojcem, we wszystkich aspektach duchowych, za wyjątkiem obdarzania fragmentami Boga i innymi funkcjami przedosobowymi. Syn nie utożsamia się ściśle zarówno z funkcjonowaniem intelektualnym istot materialnych, jak i z działaniem energii wszechświatów materialnych. Jako absolut, Syn działa jako osoba i tylko w domenach wszechświata duchowego.
Nieskończony Duch jest zdumiewająco uniwersalny i niewiarygodnie wszechstronny we wszystkich swych działaniach. Funkcjonuje on w domenach umysłu, materii i ducha. Wspólny Aktywizator reprezentuje związek Ojciec-Syn, ale działa także sam z siebie. Nie zajmuje się on bezpośrednio grawitacją fizyczną, grawitacją duchową czy obwodem osobowości, ale bierze większy lub mniejszy udział we wszystkich innych wszechświatowych działaniach. Podczas gdy najwyraźniej jest zależny od trzech egzystencjalnych i absolutnych kontroli grawitacyjnych, Nieskończony Duch wydaje się sprawować trzy kontrole nadrzędne. Tego potrójnego wyposażenia używa na różne sposoby, aby przekroczyć i najwidoczniej zneutralizować objawy nawet podstawowych sił oraz energii, aż do nadostatecznych granic absolutności. W pewnych sytuacjach, owe kontrole nadrzędne absolutnie przewyższają nawet podstawowe przejawy rzeczywistości kosmicznej.