Mechanizm Bóstwa, jak odnosi się on do związków wieczności we wszechświecie nadrzędnym, jest dwojaki. Bóg-Ojciec, Bóg-Syn i Bóg-Duch są wieczni—są istotami egzystencjalnymi—podczas gdy Bóg Najwyższy, Bóg Ostateczny i Bóg Absolutny aktualizują się jako osobowości Bóstwa w epoce posthavonalnej, w czasie-przestrzeni i w czas-przestrzeń przekraczających zakresach ewolucyjnej ekspansji wszechświata nadrzędnego. Te aktualizujące się osobowości Bóstwa są przyszłościowo wieczne, od kiedy uosobią moc w rozwijających się wszechświatach, metodą empirycznego aktualizowania się asocjacyjno-stwórczych potencjałów wiecznych Rajskich Bóstw.
W związku z tym Bóstwo jest w swej bytności dwojakie:
1. Egzystencjalne—istoty o wiecznej egzystencji, przeszłej, teraźniejszej i przyszłej.
2. Empiryczne—istoty aktualizujące się w posthavonalnej teraźniejszości, ale o egzystencji bez końca w całej przyszłej wieczności.
Ojciec, Syn i Duch są egzystencjalni—egzystencjalni w aktualności (aczkolwiek wszystkie potencjały są przypuszczalnie empiryczne). Najwyższy i Ostateczny są w pełni empiryczni. Bóstwo-Absolut jest empiryczne w aktualizowaniu się, ale egzystencjalne w potencjalności. Esencją Bóstwa jest wieczność, ale tylko trzy pierwotne osoby Bóstwa są bezwzględnie wieczne. Wszystkie inne osobowości Bóstwa mają swój początek, jednak wieczność jest ich przeznaczeniem.
Ojciec, osiągnąwszy egzystencjalną ekspresję Bóstwa w Synu i Duchu—osiąga teraz empiryczną ekspresję na poziomach bóstwa jak dotąd bezosobowych i nie objawionych, takich jak Bóg Najwyższy, Bóg Ostateczny i Bóg Absolutny; jednak te empiryczne Bóstwa nie istnieją obecnie w pełni, są one w trakcie aktualizowania się.
Bóg Najwyższy w Havonie jest osobowym odzwierciedleniem duchowym trójjednego Rajskiego Bóstwa. Ten asocjacyjny związek Bóstwa rozprzestrzenia się obecnie stwórczo na zewnątrz, w Bogu Siedmiorakim a syntetyzuje się w mocy empirycznej Wszechmocnego Najwyższego, w wielkim wszechświecie. Rajskie Bóstwo, egzystencjalne jako trzy osoby, ewoluuje zatem empirycznie w dwu stadiach Najwyższości, podczas gdy te dwoiste stadia są zjednoczone w mocy-osobowości jako jeden Pan, Istota Najwyższa.
Ojciec Uniwersalny osiąga, z wolnej woli, oswobodzenie z więzów nieskończoności i pęt wieczności metodą utrójcowienia, trojakiego uosobienia Bóstwa. Istota Najwyższa nawet teraz kształtuje się w czasowo-przestrzennych segmentach wielkiego wszechświata, jako podwieczne zjednoczenie osobowości siedmiorakich przejawów Bóstwa.
Istota Najwyższa nie jest bezpośrednim stwórcą, poza tym, że jest ojcem Majestonu, ale jest koordynatorem syntetyzującym wszelkich wszechświatowych działań na linii stworzony-Stwórca. Istota Najwyższa, aktualizując się teraz we wszechświatach ewolucyjnych, jest Bóstwem korelatorem i syntetyzerem czasowo-przestrzennej boskości trójjednego, Rajskiego Bóstwa, w empirycznym związku z Najwyższymi Stwórcami czasu i przestrzeni. Kiedy to ewolucyjne Bóstwo w końcu się zaktualizuje, stanowić będzie wieczne zespolenie skończonego i nieskończonego—wiecznotrwałe i nierozerwalne zjednoczenie mocy empirycznej i osobowości duchowej.
W wyniku dyrektywnego impulsu ewoluującej Istoty Najwyższej, cała skończona rzeczywistość czasowo-przestrzenna jest zaangażowana we wciąż postępujące uaktywnianie i doskonalące jednoczenie (synteza mocy-osobowości) wszystkich stadiów i wartości rzeczywistości skończonej, w połączeniu z rozmaitymi stadiami rzeczywistości rajskiej, w tym celu, aby podjąć dalszą próbę dotarcia do absonicznych poziomów osiągnięć superistoty stworzonej.